Friday, March 26, 2010

Chapter 22: Orang cacat pergi masjid.

Assalamualaikum,

okay. aku dah dapat respon kata aku pelik. aku tak kisah. aku redha. huhu.

ada orang kata ni belog orang emo. tempat nak luahkan perasaan semua. macam apa entah. takda kawan ke nak luahkan perasaan privet privet.
takpa. aku tak kisah. aku redha. huhu.

ada orang kata belog ni kondemn orang ja keja. macam diri tu bagus ja.
takpa. aku tak kisah. aku redha ja. huhuu.

aku tak kisah sebab ni belog aku. kalau kau tak suka, takyah la baca. lantak apa lah kau nak fikir apa. Allah bagi otak bukan untk kau salah anggap orang. husnozon la sikit. walaupun, aku ni kurang alim orangnya. tak mengapa. aku tak kisah.

tali aku dengan Allah. tali aku dengan kau.

Wallahua'alam.

.....

tadi isya', aku pergi masjid untuk tunaikan solat isya'. alhamdulillah, dapat juga lah aku spend masa aku yang 'sibuk' ni gi rumah Allah jap.

ramai orang. muda tua. tapi budak budak belasan tahun ja kurang. budak budak U ramai la. Orang arab pun ramai. orang melayu? boleh la. tapi asik muka sama ja. muka budak pkai kopiah ja. nak juga aku tengok budak2 bergaya, otak gila gila, kecoh kecoh sikit datang masjid.

Pendek cerita, aku ada jumpa sorang lelaki arab tu. Dah lama aku perhatikan dia tiap kali aku datang masjid. dah lama aku nak tegur dia tapi tak kesempatan. nasib baik tadi aku sempat tegur dia.

dia bukan lelaki biasa. dia lelaki istimewa. senang cerita orang kurang upaya. tiap kali aku pergi masjid aku mesti jumpa muka dia. dari tempat wuduk sampai la dekat dalam masjid dekt ruang nak solat.

Aku tengok dia jalan tak betul. tangan tersimpul simpul. masa jalan macam nak tumbang dah. aku tak dapat gambarkan macam mana. dia cakap pun tak jelas. aku tanya nama dia. dia jawab nama dia asyraf. dia senyum dkat aku bila aku macam nak mula berkenalan dengan dia. serius aku rasa heaven gila bila dia senyum dkat aku.

Masa solat, aku solat sebelah dia. masa imam angkat takbir, dia angkat takbir, masa imam rukuk, dia rukuk, masa imam sujud, dia sujud. yang bezanya dia gerak lambat.

sedih juga masa aku tengok dia sembhyang, skit bukan main seksa lagi. dah la kurang upaya. tapi sanggup pulak tu sembhyang berdiri. kalau aku la sakit kaki, aku dah duduk dah. teruknya aku!

sumpah aku kagum dengan lelaki arab tu. sangat terharu dengan dia punya tahap ketakwaan dia tu.

aku serius, dia jalan memang tak betul. terhuyung hayang. kaki dia macam tak stabil. terseret2 kaki dia. aku bukan niat nak kutuk. tapi kau tengok la orang macam tu pun sanggup susah payah nak jumpa Allah macam orang biasa lain yang sihat walafiat.

insap aku tengok dia beb.

masa solat sunat tu, tercungap cungap dia baca surah alfatihah. full sampai habis. takda la macam lipas kudung yang kita selalu buat tu. memang betul dia nak dapat penghayatan habis lah aku cakap.

insap aku tengok dia beb.

sumpah dia mantap beb. walaupun, jalan tak betul. cakap tak jelas. tangan terbelit belit. nak angkat takbiratul ihram pun bergetar getar tangan. dia tetap pegi solat jemaah beb.

duduk bukan dekat. jauh gila tu nak dekat2 dengan stadium madina hassan. kepala otak la.

kalau aku la, rasa rasa macam mana lah ya. Ya Allah.

aku tak dapat nak gambar kan lah mamat tu macam mana. tapi kalau kau nak jumpa dia. kau pergi semayang dkat masjid jamiah yarmouk masa isya'. InsyaAllah kau jumpa dia.


aku tak kutuk dia. kau jangan salah anggap. aku nak dapatkan feel untuk cakap yang betapa 'kurang'nya diri dia tu. tapi dia tetap gak beriya riya nak gi solat jemaah semua.

tapi kalau aku? engkau? kita?

duduk rumah main game, tengok movie. usha facebook. etc.

aku tobat weh!

sekian.

1 comment:

Anonymous said...

hurmm,,menarik2..
org cacat bg2 amanah dgn tggungjwpnya sbg sorg muslim..dilaksanakan dgn seihsan mungkin..masyallah.
sama la mcm beramanah dgn benda lain cthnya beramanah dgn duit etc..